Het was een lichamelijk zware week voor me, maar aan de andere zijde zijn er heel veel mooie, leerzame en goede dingen gebeurt. Dat ik zojuist met mijn grootste vijand aan tafel buiten heb gezeten, de wesp was de druppel. Dit moet ik toch delen:
Vorig jaar ben ik door grondwespen aangevallen, maar daar gaat het nu niet om. De wesp van vandaag had een kleurverloop van geel naar rood. Vaker zie ik hun eten van vruchten zoals de braam waar ze zich onder hadden genesteld. Maar die zijn nog niet klaar en toen ik weer binnen was schoot me tebinnen dat ik ook verbazend weinig spaanse aardbeien heb dit jaar. De bloemetjes waren er wel..
Nu moet ik goed gaan uitkijken dat ik hun uiterst rustig moet benaderen in het vervolg. Het is een ware geestelijke oefening, zo voelt het denk ik wel. De grootste bedreiging voor de wespen ben ik helemaal niet. Toen ik laatst het dak ging controleren op lekkage zag ik een enorm hoornaarsnest, de honing druppelt door het hout zodat het binnen zichtbaar is. Dat woont allemaal hier. Er zijn ook roodborstjes, merels en eh.. Fiep, maar ik ben naam kwijt. Ook zijn er kikkers en de muizen die onder streng toezicht ook een beetje leven mogen hebben. Die komen toch eeuwig terug, beter accepteren en de natuur de populatie verder onder controle te houden. Af en toe komt wel eens een kat, maar die kunnen ook meer schade dan gewenst maken. Zorgen dat de merels hun nest verlaten voorgoed bijvoorbeeld. De vleermuizen zijn er wel, maar wil graag een hotelletje en slaaphokje.
Leuk toch dat er zoveel leven zit verstopt in dit kleine tuintje en je ziet het zo bijna niet eens. Foto komt..