Na voor de tweede keer ziek op de bank te belanden (waarschijnlijk E-coli van kaas) en het begon op te lossen na veel drinken, was ik alleen nog moe. Na 2 uurtjes slapen was ik weer bij, vandaar nu dit verhaal om 04:15.
Meer slapen gaat echt niet, tussen twee werelden in is waar ik mij zowiezo elke dag in beleef. Dus ik sta op met een oeroud doel. Wat dat is dat komt in een ander artikel nu ook helemaal af.
De geschiedenis herhaald zich weer en op het eind van dit jaar wordt ik voor de tweede keer in de leeuwenput gegooid en ik ben mij al sinds mijn vertrek uit de wildernis mij aan het voorbereiden hierop. Het gaat niet om mijn toekomst; het gaat om ónze. Zo noem ik het #UWV altijd de Ubuntu Wereld Vereniging in wording. Toch is dit absoluut geen onzin.
Ik ben hier op Aarde gekomen uit eigen wil om hier verandering te gaan brengen. "Ik zou ook zo weer kunnen gaan en dan zoeken jullie het maar zelf uit", komt wel eens in me op als dingen niet lijken te lukken meteen.
Maar dankzij deze nacht zie ik zelf nu ook beter dat alles, maar dan ook álles wat je doet, denkt, laat, onthoud, bedenkt, opdroomt,.. dat het altijd érgens mee verbinding heeft in het leven.
Als ik dan zo terug kijk zie ik dat al het geknutsel, flutmuziek van mij, gemiste kansen die er nooit toe doen, de tijd die het nodig heeft, het leren omgaan met voedsel, en van fouten leren in het algemeen, het is gewoon Heilig.
Maar, maar ik heb er zin in, dit kan niet meer kapot en natuurlijk heeft dat ook een hoofdkwartier nodig: dit huis. Aleen als moeder Aarde het wil(dat is al een duidelijke ja hoor) en Grote G, dan wordt dit de Echte nieuwe tempel.
Amen
(zo, nu mag mijn lichaam uirusten)